1 november 2015
De Loofles heeft een mooi verleden. Als je daar wandelt, is het bijna niet meer voor te stellen dat hier vroeger duizenden mensen gingen zwemmen en zonnebaden. Ongetwijfeld is de massarecreatie van toen nog niet helemaal vergeten. Kinderen van een jaar of tien, die daar in de zomer van 1965 hebben gezwommen, zijn nu ongeveer 55 jaar.
Door de geweldige bevolkingsgroei en het snel groeiende aantal auto’s, in het begin van de jaren zestig, kwam er een enorme behoefte aan recreatieterreinen. Onze regering was hiervan op de hoogte en heeft Staatsbosbeheer gevraagd te helpen bij het realiseren van recreatieterreinen.
Houtvesters en boswachters waren eerst wat wantrouwend tegenover de vele bezoekers, want zij waren in het verleden de veroorzakers van bos- en heidebranden geweest. Bovendien behoren de toeristen tot de ‘rommelmakers’ van het bos. In 1963 werd een begin gemaakt met het graven van de Loofles. Op 11 mei van dat jaar ging de eerste schop de grond in. De fouten die destijds bij de Zandenplas in Nunspeet waren gemaakt, werden zoveel mogelijk vermeden. Zo zal de Loofles niet overal stranden krijgen en worden verbonden met een verversingsvijver, waar het publiek geen toegang heeft.
Op woensdag 2 juni 1965 werd het eerste gereedgekomen gedeelte van de Loofles opgeleverd, tijdens een feestelijke bijeenkomst in de schaapskooi bij Stroe. Iedereen was enthousiast over de nieuwe recreatieplas. In de jaren daarna ontdekten steeds meer dagjesmensen de Loofles. Op mooie zomerdagen werd het steeds drukker. Op een warme dag in de bouwvak in 1967 werden op één dag ongeveer 27.000 bezoekers geteld. Het is finaal uit de hand gelopen. Vooral als het dreigde te gaan regenen en iedereen tegelijk naar huis wilde, veroorzaakte dat een chaos. Bovendien was de Loofles gevaarlijk voor kinderen die niet goed konden zwemmen. Hoe gevaarlijk de situatie was, bewezen verdrinkingsgevallen en reddingen-op-het-nippertje. Na het zwemseizoen in 1967 werd de Loofles gesloten en teruggegeven aan de natuur. Na 45 jaar is de Loofles nu een fijne plek voor een wandeling.
We gaan er graag naar toe met onze hond. Je kunt er heerlijk wandelen en bij het meer mag de hond los. Dat is voor hem altijd een feestje, want hij is dan een goed half uur druk om stokken, die wij in het water gooien, te apporteren. Goed is het ook voor zijn conditie, want het is de hele tijd hard rennen en zwemmen.
