12 december 2014
Een paard van ons is een 'sopper'. Hij pakt een pluk hooi en stopt het in zijn waterbak, omdat hij het nat makkelijker kan verwerken. Allemaal goed en aardig natuurlijk, maar de drinkbakjes zijn voorzien van een gevoelig aanraakmechaniek dat bij de geringste druk de kraan openzet.
Nou, je kunt je voorstellen dat bij een volgepropt bakje het water gewoon blijft doorlopen. Dit levert natuurlijk tot buiten de stal een waterballet op en met de afgelopen vorst ook een flinke ijsbaan voor de deur. Misschien kan er daardoor bij ons wel voor het eerst van dit jaar geschaatst worden! We denken dat een ander drinkbakje met een vlotter de wateroverlast zal kunnen verhelpen. Immers, vol is vol, toch? Zo gezegd, zo gedaan. We installeren een andere drinkbak. Eerst wordt de oude verwijderd, waarbij we moeten uitkijken voor de aanwezige isolatie en thermolint.
De nieuwe drinkbak heeft in plaatst van een boven- een zij-aansluiting en kan niet op de oude plek worden vastgezet; dat kan alleen aan de andere muur. De tyleenbuis moet dus de hoek om, wat met wat kleine onderdeeltjes prima lukt. De leidingen worden opnieuw geïsoleerd en voorzien van wat gaaswerk. Na de montage kan de waterdruk er weer op. Het bedachte systeem blijkt als een zonnetje te werken. Soppen dus maar!
